E himmels-jeveul

Ing vrugjoarzon in d’r fibberwaar. ’t Juucht in d’r Hannes. Jing winkterkauw. Heë sjtiegt óp d’r fiets. En al e paar daag hingeree. Zieng röngdes in de winktertsiet mit vrugjoar temperatoere. Vasteloavendsmoeziek klinkt in hem. De jetseerde hoezer laache hem aa. De häösje kanne oes. Zoeëjaar d’r dikke jas hat e jetoesjd vuur ’t zommerjes-je. D’r helm veult ziech aa wie ing narrekap. Hu vieët e mit d’r helm va ziene kammeraad. Wie jiddes joar rónk dis tsiet. En noen jenauw óp d’r zóndieg. Heë vieët inne sjtiele huvel eróp. Sjtikt ing hank oes. Alaaf Jan.
Went e boave is, bliete e sjtoa. E moment um tse jedenke. Wied tse kieke. Ónendlieg wied tse zieë. Heë klopt ins óp d’r helm. Da jeet e wieër. De jedanke roetsje in de kilometere vuur ziech. Vasteloavend kunt kótterbij. E himmels-jeveul. Wa Jan?