Bakke

’Wat dunt vier dis joar mit de Oeëstere, Joeëhan?’
‘Mit de Oeëstere? Dat doert nog effe, Lies. Is pas uvver tswai waeche.’
‘Nae, dat is komende zóndieg.’
‘Dat meens te nit. Iech hauw kanne sjwere, dat ’t ing waech sjpieëder zouw zieë.’
‘Ach man, ’t is óch ing komiesje tsiet. Me zouw zage, dat de tsiet sjtil sjteet.’
‘Da junt vier doa ins jet a doeë.’
‘Wat wils te doeë?’
‘Jet in d’r jaad buttele. ’t Is sjun weer en zóndieg likt e da feslieg d’rbij. Sjun jeraechd. Al die frisje vrugjoarblomme.’
‘Joa Joeëhan, en da kan d’r Oeësterhaas óch de aier doa jód versjtaeche.’
‘D’r Oeësterhaas? Dinks te dat deë kunt, vrauw?’
‘Meens te deë bliet heem vuur e vierus? En weë mós angesj da de aier versjtaeche?’
‘Inne hamster. Dat deer hat doch naam jemaad.’
’t Lieza laacht ins hatslieg.
‘Ocherm. Iech zien dat deersje mit inne körf óppen ruk duch d’r jaad kroefe.’
‘Nuuks inne körf. Deë duit ziech doch al in de bakke.’
‘Zouw doa da nog plaatsj zieë?’
Noen laacht d’r Joeëhan óch. Wat doa zitst broech e ziech nit tse bedinke. Tsezame junt ze eroes. Noa hön jeëdsje. Vuur ’t Oeësterjeveul. En de aier. Die losse ze ziech dis joar bringe. Mit de waar. Durch de jong vrauw van ’t jroeës waarjesjef. Jiddere donnesjdieg.
Joa donnesjdieg. Oes de bakke van de tsiet. Plaatsj jenóg.