Pries

‘Mit e bis-je jeluk zunt vier sjteeriech’, zaat d’r hoarsjniejer va hinger zie mónkkepje.
D’r Joeëhan hauw ziech nog ins losse zieë noa al die monde. De hoare tsemlieg lank jewase. Doa woar inne pries jevalle bij hön in de noabersjaf. D’r hoarsjniejer hauw ziech al riech jerechend. Heë wool zie jesjef van de hank doeë en noa Sjpanje reze. ‘Bis noen tsouw hant vier huekstens inne iesbong jewonne,’ zaat d’r Joeëhan.
‘Doa kan iech miech mie jesjef nit mit sjlisse.’
 D’r Joeëhan hauw ins jelaachd.
‘Doa kans te e ies-jesjef mit aavange.’
Jister hauwe ze besjeed kraeje. D’r pries moeët me mit de janse noabersjaf dele. Ze woare mit vöal. E paar hónged euro vuur jidderinne bloof uvver.
D’r Joeëhan leuft mit d’r hónk de mörjeröngde. Went e tseruk kunt, maat d’r hoarsjniejer jraad zie jesjef óp.
’Jóddemörje.’
D’r Joeëhan jrust ‘m tseruk.
‘Wits te woa iech zin óp han?’
‘Nae, Joeëhan.’
‘E lekker ies.’
Doa kan d’r hoarsjniejer nit vuur laache. Heë jeet eri. D’r Joeëhan leuft durch. Kiekt ziene hónk aa.
‘Koom, heem kries te e lekker ies.‘
D’r hónk sjpringt en kwispelt mit d’r sjtats. Deë vräut ziech. Óp d’r pries. Jans vöal ies.