Jeveulens

‘D’r jannewaar is d’r mond va jraad nit, mar ’t kunt wal.’
Zoeë bedinkt d’r Hannes ’t ziech. D’r winkter is in d’r loof van de joare ummer winniejer fietse woeëde vuur hem. E kling sjtuk in d’r trengel. En wen ’t nit tse kaod is e sjtuk wieër. Noa de dörper. Woa heë jeer durchhin fietst. Ummer jet mieë vane en ballonge de hoezer tsere. D’r jannewaar in d’r fibberwaar sjtreumt. Óp waeg noa d’r vasteloavend. Alling noen nit. ’t Is kaal. Jraad of me waat.
Ziech aafvroagt: ‘Wat dees doe?’
I jee inkel dörp ziet e hoes i prinseklure. Joa, inne inkele kloon tseecht ziech. Jekleëfd teëje ing roet. Hilt ziech mit d’r laach va joare vas an ’t jlaas. Is dat d’r waeg noa mieë? Of, dat woar ’t da. Heimit mósse vier ’t mar doeë dis joar.
D’r Hannes vieët rónk d’r plai midde in ’t dörp. Tseruk noa heem. Nieëkste waech is ’t doch zoeë wied. ’t Fes van erinneroeng. Wie sjun ’t kan zieë. ’t Fes va hofnoeng óp ’t nieëks joar.
Went e de sjtroas eri vieët, wil e zinge. Heë lieët ’t bij fleute. In ing waech kan ziech nogal jet endere. En angesj? Jeveulens mósse sjtreume, losse ziech nit bedinke.