Zaal

Jries is de loeët. Wied voet ziet d’r Hannes ‘t sjwats weëde.
‘Dat is nog nit hei’, dinkt heë.
Jraad varet e ónger e sjtuk blauw. Plaatsj vuur de zon. Mar nit vuur lang. D’r wink sjniet. ’t Is wasserkaod. Heë hat ziech dróp jekleid. Jroeëse aafsjtande vieët e nit in d’r winkter. Dat verwaart e bis sjtrak in ’t vrugjoar. Noen bliet e jet beweëje. Vlakke sjtukker, waal óp huegde vuur ’t wied kieke.
D’r jannewaar. D’r vuurletste mond mit de ‘R’ dri. De mam zörjet vruier da vuur mieë appeltsiene. Um zoeë jezónk meuglieg d’r winkter durch tse kome. Dat is vuur hem noen d’r fiets. Beweëje dat de bee nit tse sjtram weëde. D’r waeg kan e dreume. Maat ing drieën um inne busj. Da kan e inne toere zieë. Doa vieët e óp aa. Mar de sjwatse loeët kunt evver flotter kótterbij dan heë jedaad hauw. Doarum nimt e vuur ’t dörp inne ziewaeg. Óp heem aa.
Werm inne daag kótter noa d’r meëts. ’t Vrugjoar trukt. Heë dinkt an d’r man van ’t fietse-jesjef. Deë ‘m mit inne laach zal bejrusse. En d’r fiets ónger hengs nimt. Veëdieg vuur de jroeëse zommertoere.
D’r Hannes sjnoeft ziech de naas. Nit vuur de ieëtsjte kier hu. De klok huet e nog sjloa. Tuen durch de jrauw jannewaar loeët. Heë meent jet va vasteloavend tse hure. De kauw veult ziech al jet wermer aa. D’r Hannes kriet inne laach in ’t jezich.
‘Los d’r meëts mar nog effe wade. Ieëtsjt de ‘R’ van d’r fibberwaar mit de vasteleoavendsmilletsien,’ dinkt e.  
Heë fleut jet sjlajertuen. En vingt aa tse zinge.
‘Sjtram de kute. Jries d’r kop. D’r himmel bloa.’
D’r Hannes laacht. ’t Raimt nit. Mar ‘t zitst. Wie inne renfietszaal. In ’t jries van d’r jannewaar. Mit wólke confetti.