Vunnef

D’r Joeëhan vauwt de tsiedónk tsouw.
‘Hu is inne daag um nit tse jeleuve.’
‘Wiezoeë,’ vroagt ’t Lieza. ‘Sjteet dat in de tsiedónk?’
‘Nae Lies. ’t Is doch hu ee april. Ziech mar vroeë, dat iech diech nog nit vuur d’r jek han jehaode.’
‘’t Is diech óch jeroane man.’
D’r Joeëhan sjtelt ziech reët.
“Doarum jon iech noen noa d’r hoarsjniejer. Doa weëd ziech doch mar jet droes jehouwe.’
Heë kiekt eroes.
‘Ao waad. ’t Naeskes-je vuur de kieësmuuts-jere is van de moer jevalle. Iech jon ’t óprafe.’
‘Don diech mar d’r jas aa. ’t Is vies an duur’.
‘ Auw wat, iech bin zoeë tseruk.’
An duur sjravelt e ónger d’r roeëze-sjtroech. ’t Lieza bekiekt ’t ziech va hinger de vinster. ’t Ziet wie heë mit de bóks an inne door bliet hange. Ing vunnef in de bóks. Went e eri kunt, zeët ‘t: ‘Doe jeleufs miech doch nit. Doarum zaan iech ’t mar nit.'
’Zier versjtendieg Lies.’
Heë jeet eroes noa d’r hoarsjniejer. Noa e sjtundsje is e werm tseruk.
‘D’r hoarsjniejer wool miech vuur d’r jek haode. Iech zaat tsefort ee april.’
‘Wat zaat e da Joeëhan?’
‘Doe has ing vunnef in de bóks. En doe zaat iech: jing vunnef mar ing veer. Dat sjnappet e nit. En doa zitst deë noen uvver tse prakkezere. Is ’t ing vunnef of ing veer. Han iech dem doch ins jód vuur d’r jek jehaode.’
’t Lieza vingt hel aa tse laache.
‘Iech dink dat ’t ing vunnef is. Mar doe jeleufs miech doch nit.’
‘Mörje jeleuf iech diech al.’
Heë jeet noa de kuche. D’r hónk leuft hinger ‘m. Deë bletsjt ins.
‘Joa, iech wees ‘t hónk. Ee april!.’