Erinneroeng

Inne jroeëse kraan sjteet bij de flat. Hekke drum. Balkons weëde aafjebraoche. E sjtuk van e sjtanketsel vilt eraaf. D'r Wiel en 't Bertie bekieke ziech ‘t ins. Ze maache inne sjpatseerjank durch  't vieëdel woa d’r Wiel lierer is jeweë. Heë pakt ziech d'r tillefoon. Kniepst ing foto. Inne man mit e hunke kunt aalofe.
'Doa jeet ing erinneroeng.'
D’r Wiel kent ‘m nog va vruier. Óppen sjoeël.
'Joa Ralf ing erinneroeng.’
‘Iech bin vroeë, dat iech ‘t han mitjemaad. Vöal kinger. Sjpieële. Wen de lampe aa jónge noa heem. En jinne handy. Sjun tsiet. De muite weëd,' zeët e.
'Joa Ralf, zoeë verjeet de tsiet.'
D’r Ralf sjtriecht ziech ins uvver d’r kop. De hoare zunt winniejer woeëde.
'Joa de tsiet, meester.'
Ze laache ins. D'r Wiel kiekt d'rhin.
'Me verluut de hoare, mar nit de sjtrich, wa Ralf.'
'Joa meester en dat is mar jód óch.’
Heë jrust. Leuft durch mit ’t hunke. Drieënt ziech nog ins um.
‘En die tsiet bliet.’
‘Inne filosoof,’ zeët ’t Bertie.
D’r Wiel kiet ins wiechtieg.
'Al jans jet jelierd, Bertie.'
Bij de flat vilt werm e sjtuk eraaf. De dure en vinstere zunt droes. Me kan de loeët zieë. D’r Wiel kniepst nog ing foto.
‘Joa, Bertie ing erinneroeng.’ Heë wiest noa de flat. ‘De nui tsiet sjiengt d’rdurch.’
Heë kiekt d’r Ralf noa.
‘Joa de muite weëd.’
Mit inne laach in ’t jezich. Lofe ze durch. Sjtubwólke losse ze hinger ziech. Vruierjedanke drieve voet. De blauw loeët sjiengt durch de flat. Ummer jet mieë.