Joe-daag

Ee moal in ’t joar treffe zie ziech. Ze zunt mit drei man. D’r Joep, d’r Joeëhan en d’r Sjarel. Me is ’t d’r Joe-daag jange neume. Ze hant dik vóftsieg joar jeleie tsezame óppen sjoeël  jezaese. Ze bezukke de sjtad woa de sjoeël woar. Ze kome bij d’r Joep heem bijenee. Deë woeënt vuur ziech alling. ’t Janse hoes is jevöld mit jietare en alles wat mit moeziek tse maache hat. Moere vol. Zoeëjaar an d’r plavong. Me hat jraad plaatsj um vus-je vuur vus-je tse kanne lofe. Noa d’r abee joa is ing moeziekaliesje rees. Wen me d’r dekkel óphuft huet me de tuen va ‘doa vloog ing vót noa jen daag eróp’.  En bij ’t durchsjpeule: ‘Wasser vang aa tse sjprietse’.
’t Is e fes um bij d’r Joep óp bezuk tse kome. Heë is moezieker woeëde. Noen sjpilt e nit mieë. De jezóndheet lieët noa. Evver de vräud zoeëwie ze ‘m kenne, is nog jans doa. Ze vange aa mit kaffe en vlaam. Doanoa e beer. D’rtusje durch de jesjiechte. Ieëtsj uvver de jezóndheet. Da kót d’r daag va hu. D’r daag va mórje losse ze raeste. Vöal sjunner de daag va jister. Dat is e bóch óp ziech. E sjpel van eënsj en laache. Vuural ’t letste. De wietse en sjtrich va vruier.
‘Dat zouw hu tse daags nit mieë kanne,’ zeët d’r Joeëhan.
‘Los ’t mar zieë en zicher jinne hure,’ laacht d’r Sjarel.
Heë vertselt ing jesjiechte va doe, die ing wiets óp ziech is. Ze klinkt nit wieër wie hön oere. En zoeë is ’t óch mar jód. Ze verware ze bis ‘t nieëks joar. Jet um tse hoffe. Ze umerme de tsiet en ziech. De tsiet die vöal mieë is wie rejele. Mieë wie ’t ziech jehuet. De tsiet die  leëvenswermde verwaart. ’t Diech en iech d’r naam van ummer hat.
Wen ze eroes junt, zingt d’r Joep nog e sjtreufje van d’r Joe-ja. Dat dele ze. Joeks. Mitneëme in alle eënsj va de tsiet.