En

D’r vasteloavend i de bee. Sjtram van absjied. Aesj inne makkadamweëg. D’r Hannes veult de tsiet va joare. De kneie sjtief. ’t Woar ’t allenäu weëd. D’r vasteloavend blieve viere. Wie de knäök ’t óch vinge. Ze uvverleëve ’t weer. Sjmies kank nit d’r kingertsóg verzauwe.
En óp mondieg kroog de druegde nog jet zonnesjtroale. Die d’r deesdieg mit nog mieë sjtroale lose jlietsere.
En dat is inne troeës vuur d’r Hannes. D’r vasteloavend viere jraad of ’t d’r letste is. Dat delet heë mit ziene kammeraad. Joare lang sjouwer a sjouwer i werk en i vrijtsiet.
En hu i zie bild, d’r fiets. Heë is al jans jet joare nit mieë ónger ós, wie me zeët. Evver vuur d’r Hannes bliet e. Doarum zetst e ziech hu d’r helm van d’r Jan óp. Mit de jedanke a hem in ’t drieëne van de reër. Hu sjtiegt e óp d’r fiets.
Drei-entswantsieg fibberwaar. D’r aesj van erinneroeng. Jrós Jan.