Klömrek

 

D’r plai vuur de sjoeël is verlosse. De kinger zunt eri. De sjtroale van ing vrujje maizon keure de sjting. Ing mam kunt aalofe mit e kinke an de hank. Ze wurpt jet in d’r jlaasbak. D’r klank va sjplietere. ’t Kinke wiest noa ‘t jraas an d’r rank van d’r plai. ’t Krient. Leuft sjokkelend d’rhin. Noa de sjpieëlzaachens. D’r Joeëhan kunt aalofe mit ziene hónk. Heë kiekt noa de mam en ’t kink. ‘t Klingt zetst e sjtepje óp inne sjpraos van ’t klömrek. De mam hilt ‘m vas. ’t Jeet nog inne trit hoeëjer. Da werm tseruk. ’t Bejint óppenuits. De mam tselt de tritte.
‘Ee, tswai, drei.’
’t Klingt krieënt va vräud. Nog ing kier eróp. De mam zingt noen d’rbij.
‘Do re mi.’
Zoeë junt ze eróp, eraaf, eróp, eraaf .t Kinke zingt noen óch.
‘Do re mam.’
’t Laacht.
‘Do re ma mi’.
De tuen junt mit d’r Joeëhant mit. Frisj in d’r wink va vräud, va jezank.
‘Ma mi.’
Klinkt in ‘m noa.
‘Ma mi.’
De ieëtsjte sjpraose van ’t klömrek. Ing leëvensledder. Oes d’r sjoeës van de mam. ‘Ma mi.’