Zieëweëg

‘Ziech mar vuurzichtieg. ’t Zal vöal verkier jeëve,’ zaat de noaberman teëje d’r Hannes.
Ze treffe ziech vuur ’t hoes bij d’r Hannes óp d’r sjtoep. D’r Hannes vertsellet hem, dat e mörje nog ins inne jroeëse toer jeet fietse.
‘Iech sjton vrug óp. Da vilt ’t wal mit.’
En doa jeet e da. Ieëtsjte pinksdaag. I zonnesjien. D’r toer va joare. In d’r bejin vilt ’t nog mit. Mar almieëlieg vingt ’t aa drukker tse weëde. D’r Hannes lieët d’r hoopswaeg hinger ziech. Heë zukt ziech de zieëweëg. Doa veult e ziech ’t betste heem. De banke mit oesblik. I rouw. Um tse dreume. Hei en doa in de dörper zunt de sjtroase jetseerd mit blomme teppieje. Veëntjer langs d’r sjtoep. Iereböag. Veëdieg vuur de brónk. Ing intsel klok is tse hure. Harmonietuen vuur de kommeliejoeënskinger klinke. D’r Hannes hilt d’r trit i. Jenist ‘t óp aafsjtand. Lieët d’r fiets inne huevel eraaf rolle. In ing wei sjtunt tente. Blomme jetseerd. An d’r droad hingt e sjild: ‘Muziekkamp’. ’t Is nog sjtil. Me sjlieëft ziech oes. I jedanke huet d’r Hannes moeziek klinke. Va lang jeleie. Jietare en sjtimme. Vol vuur va leefde en vrid. In d’r jees va miensjliegheet. Va zieweëg. Heë nimt ze mit. De zieweëg. In d’r jees va Pinkste.