Sjparjele

’t Lieza en d’r Joeëhan sjpatsere mit d’r hónk noa d’r maat. ’t Is  Tsint Jan. D’r namensdaag vuur d’r Joeëhan. Mar dat hat e ummer an ziech verbij losse joa. Nae, ’t betseechent óch, dat de letste sjparjele va dis joar nog tse krieje zunt. D’r man va d’r jreunskroam meent evver va nit.
‘Dis joar woar ’t e sjleët vrugjoar. Ze zunt sjpieëder aajevange  mit sjtaeche. Iech dink dat vier nieëkste waech nog sjparjele hant.’
’t Lieza jelt ziech nog jet frisje eëpel vuur bij de sjparjele. Vanoes d’r maat sjpatsere ze uvver d’r veldwaeg noa d’r rank van d’r busj. Kinger plukke doa tsezame mit hön juffrauw veldblomme. Ze maache inne krans d’rva. ’t Huet bij ’t fes van d’r Tsint Jan. De verbóngeheet mit de natoer. Ze zinge e lidje. Uvver de bluiende eëd. En ós zörg doavuur. Natoer sjenkt ós leëve. Vier losse ze leëve. Kanne nit oane ee. Alles hat mit alles tse maache.
’t Lieza en d’r Joeëhan winke noa ze. De kinger sjenke hön inne laache. E fes-jeveul óp dizze bezóngere daag. D’r hónk kwispelt mit d’r sjtats. E meëdje hat ‘m e blumpje hinger d’r halsbank jesjtaoche. Zoeë lofe ze durch. De sjparjele mit noa heem. De letste van ’t joar. Um d’r Tsint Jan tse iere. D’r sjmaach van de tsiet. Bluiende tsiet. Inne daag um tse viere. ’t Darf inne naam han.