Zeën

Dis joar vertrukt de brónk in e dörp hoeëjer óp. En kunt ze aa i ’t dörp van de manslu van de bank. Dat wesselt um ’t joar. De manslu en de vrauwlu hant de kapel jetseerd. Doa weëd d’r sjloeszeën jejoave. De jónkheet trukt al in alle herjodsvrugde mit tromme durch de sjtroase. D’r aavank van inne daag vol va jebroecher. Jister hant ze óp mieëdere plaatsje iereböag jebouwd. Vuur de hoezer zetse de lu brónkpöaltjer neer. Die verwaart jidderinne bij ziech heem. Mit sjpas maache ze tsezame blommeteppieje. Jónk en aod. ’t Verbingt. D’r zin van jebroecher. Jidderinne zie eje fes-je. Óp zieng eje aad en wies.
Óp de feswei neëver de auw sjoeël truft me ziech. Doa viert me zieng eje kirmens. Mit sjpeller. Drei daag lang. Zóndieg, mondieg, deesdieg. En al die daag sjpilt de harmonie. ’t Dörp danst bis ze noa heem junt. Tsezame. Urjens blieve ze nog bijenee zitse. Um jet tse aese  en tse zinge. ’t Fes va tsezame uvverleëve. Mit óch dis joar nui jezichter d’rbij. Jónk en aod. Vanoes hön ejeheet. Inne zeën weëd.