Echo

’t Hauw hön jód jevalle. ’t Vurriegs joar. Noa de coronatsiet werm noa de berje. Óch dis joar junt ’t Lieza en d’r Joeëhan mit de bus. Noa de plaatsj van al jans jet joare. Zoeë vertrouwd. De berje umerme hön. Sjpatsere durch de buzje. En eróp mit de kabelbaan. Noa de alm. Mit klokkemoeziek va kui. Belleklank va jete. Tusje ’t blauw van d’r Enzian. D’r wie blik in alle rouw. Uvver de berje. Raeste i sjtilte. E riech jeveul. Wóngerlieg sjun. En da werm eraaf. Noa ’t dal. Dörper wie jemoald. E sjilderij va jebórjeheet. Mit de fesmoeziek en jodel jezank. Volksdans. Tsing daag. Da kunt de tserukrees. Mörje is ’t zoeë wied. D’r Joeëhan wil nog ing kier eróp.
‘Woarum Joeëhan,’ vroagt ’t Lieza., ‘vier woare doch al e paar moal boave.’
D’r Joeëhan kiekt ‘m aa.
‘Lies vuur d’r echo.’
‘D’r echo? Wiezoeë?’
‘Iech kan diech nit döks jenóg hure.’
Dat sjleet hön in d’r laach. Zoeëvöal ónzin en zoeëvöal woarheet in ee woad. Eróp joa broecht nit mieë. Ze neëme ’t mit noa heem. Bis ’t nieëks joar. Da werm d’r echo hingernoa.