Zommerreën

’t Rent. Wie al jans jet daag dizze zommer. D’r Jean kiekt eroes. De landsjaf in d’r oesblik is frisjjreun. An d’r rank van de wei teëjenuvver zie hoes is ing zief. Wasser sjtreumt d’rdurch. D’r huevel eraaf. Ing mam mit tswai kinger kunt aalofe. Ze hant reënjes-jer mit mutsje aa. Jeël en bloa. Ze sjpringe mit hön jreun sjtiffele in de peul wasser. Losse kuultjer in de zief mitdrieve. Ze sjträue bledjer dri. An d’r rank van de wei is e sjtuks-je pratsj. Ze duie de heng dri. Zetse ze neëveree. ’t Junke rolt e böltje. De mam laacht ins. Hat inne roeë sjirm i jen heng. D’r Jean bekiekt ‘t ziech va hinger de vinster. D’r reën roetsjt langs de roete. De klure van an duur vermiesje ziech in de wasserdrupe óp ’t jlaas. Jlietsere i perle. E sjpel um tse moale. Dat deed d’r Jean óch. Kingersjpel i zommerreën. Vräud um i tse lieste. De koens van inne sjilder. Tseecht wat nit oes tse legke is. E jediech i verfsjtrich. Zommerreën i kluur.