Eëd

D’r zommer roetsjt in d’r herfs. ’t Weer is drueg. De temperatoer nog zommerlieg. Doarum kanne ze dis joar werm ins óp d’r fiets joa. Dat dunt ze ’t lifste. ’t Bertie en d’r Wiel óngerweëgs noa ’t koensdörp. De fietse zetse ze teëje ’t hek vuur ’t ieëtsjte hoes. In d’r vuurjaad likt e bild van e miensj. Óp e sjild sjteet: ‘neer bij de eëd’. ’t Woad ‘neer’ is durchjesjtreefd’. D’rboave sjteet: ‘kót’. ’t Bertie leëst ’t vuur ziech. ‘Kótbij de eëd’.
Teëjenuvver ’t hoes is inne jroeëse plai. Jong lu ligke óppen eëd. Plat oes- jesjtrekd. Inne jietaarist vingt aa tse sjpille. Klanke sjtriechele tsaart ’t jraas. De jong lu vange aa tse beweëje. Ze kome reët. Maache mit d’r körper vorme. Sjtunt sjtil. En junt wieër. Nui vorme. Ing jong sjtim klinkt. Ze zingt e woad. ‘Leëve’. Jiddes moal in inne angere klank. Jiddes moal óppenuits. Jenauw wie de vorme van de jonglu. ’t Bertie en d’r Wiel veule ziech verbónge. Ze neëme ’t mit óp hönne waeg durch ’t dörp.
‘Koens vuur en durch jidderinne,’ kan me óp inne jieëvel van e hoes leëze. En e sjtuk wieër sjteet óp ing vuurduur: ‘jidderinne is inne kuunsler’. Kinger zitse doa in d’r vuurjaad an inne dusj. Ze moale en sjrieve. Me kan de koens jelde.
‘’t Is vuur de lu  woa de ëed bieëvet’, zeët e meëdje.
’t Bertie jelt e sjilderijsje van de zieë mit vöal blauw. ’t Meëdje laacht en sjrieft óp ing jolf: ‘ieg ving dieg leev’.
‘E koenswerk,’ zeët d’r Wiel.
Heë sjtroalt. ’t Past jenauw in de fietse-taesj. Ing leëvensvorm. E jesjenk vuur de ieëwiegheet. Deë daag. Ze neëme ‘m mit noa heem.