Sjtroale

Bij de bank sjteet jet tse jebure. De manslu kome ee vuur ee aalofe. De manslu va de bank. In d’r jouwe antsóg. Óch de vrauwlu zunt d’rbij. Allenäu in d’r betste sjtaat. De hoare sjun jemaad. Ze zunt i-jelade vuur e fes. Doa zunt ze sjtoots óp. D’r Max hat de biend jet sjeef. Zieng vrauw, ‘t Keet trukt ze reët. D’r Lou meent dat e doa jet óp mós zage.
‘Has te al e sjtuk in de biend?’
‘Nae doe, zeët d’r Lou, ‘doe has ing vlek in de bóks.’
‘Heë kiekt tsefort eraaf.’
‘Nae hinge.’
’t Keet jieët ‘m inne hui.
‘Los ’t zieë.’
D’r Dris en de vrauw  zunt de letste die kome. Heë is óch d’r wiechtiegste. D’r Dris hat ’t koeveët mit jeld dri. En zal ’t woad doeë. Doa junt ze da. Mit vöal behai. Mar wie kótter me bij d’r zaal kunt, wie sjtiller dat ’t weëd. Binne kalt mar inne. D’r Dris.
‘E koeveët van ós allenäu. Jet vuur d’r kingerwaan.’
Applaus klinkt. D’r Dris holt nog e peks-je oes jen taesj.
‘Blommezoam, um tse zieëne. Vuur e bluiend leëve.’
Heë jieët ’t an ’t Marij en zieng vrundin.De manslu sjtaune. Zoeë jet poëtiesjes hauwe ze nit verwaad va hönne bankkómpel. Ze krient allenäu inne knoevel van ’t Marij.
‘Uur zut ja de patenónke van de bank.’
’t Fes sjtiegt i sjtiemoeng. Zoeëvöal lu zoeë vroeë. De harmonie sjpilt. D’r marsj va verbóngeheet. Ze krient allenäu inne sjtaaf i jen heng. Lit sjiengt i reënboag klure. Um mit tse danse. Ze neëme ’t  mit noa heem. Sjiengend i d’r duuster. Mit ónendlieje klure. Troane va vräud vermiesjd i sjtroale va leefde. Ing ier um d’rbij tse zieë. Joa ze zalle ‘m losse sjtroale. D’r reënboag. Mieë wie ing batterij lang.