Heem

De kingerbucherwaech leuft óp zie end. En de herfsvakans sjteet vuur de duur. Mörje kome ze óp bezuk. De klingkinger heem bij ’t Bertie en d’r Wiel.  Dat is óch ’t motto van de kingerbucherwaech va dis joar. Heem. Dat sjteet jroeës óp de vinster van ’t bucherjesjef. ’t Bertie en d’r Wiel neëme ziech de tsiet um ’t jesjef tse bezukke. Jet moeze in de bucher. Um mit tse jeëve a hön klingkinger. ’t Heemjeveul um tse sjenke durch e bóch. Dat me zelver kan leëze. Heem zieë. Jidderinne óp zieng eje aad en wies.
In de herfsvakans jet daag bij de jroeës-eldere. En e bóch um mit noa zie eje heem tse neëme. Mar ieëtsj mósse ze vuurleëze. De oma e sjtuk en d’r opa ee. Dat vroage de kinger jiddes joar. ’t Esther hat al inne brif jesjikd.
‘Vier vräue ós óp ’t vuurleëze.’
En zie sjwestersje ’t Dominique hat ziene naam drónger jezatsd. Dat hat ’t al  jelierd óppen sjoeël.
‘Kiek Wiel, wie ’t de ‘D’ jesjraeve hat. Hingesjte-vure.’
‘Joa Bertie,  jenauw wie de kling ‘d’. Wie logiesj kan ’t zieë.’
Ze laache drum. Mit sjtimme va bejrif en ziech vräue óp de kinger. Sjtimme um mit tse neëme in de nui bucher. Heem.