Karoeët

De sjtroas is naas. ’t Hat jet jerend. Noen is ’t drueg. In d’r vrujje mörje sjpatseert d’r Joeëhan mit d’r hónk uvver d’r veldwaeg. An de kank likt in ’t jraas ing karoeët. Zicher van de kaar jevalle. Dat kunt jód oes. Hu is ’t jraad Tsint Martien. Heë raaft ze óp um mit tse neëme. Durch d’r reën is ze ring jesjpeuld. ’t Lieza laacht ins went e mit de karoeët eri kunt.
‘Dat is al ing tsiet jeleie, Joeëhan. Ing karoeët mit Tsint Martien. D’r elfde en jenauw óp inne zamsdieg.’
Heë jeet d’rmit hingenum. Mit e mets höalt e ze oes. ’t Lieza jeet noa ’t jesjef um jet sjnuuts tse hoale vuur de kinger oes de noabersjaf. ’t Oavends zetse ze de karoeët mit ing brennende keëts bij de vuurduur. ’t Doert nit lang of doa kome kinger kieke. Nuisjierieg woeëde durch ’t lit dat sjiengt oes de oge, naas en mónk in de karoeët. E paar kinger hant ing fakkel i jen heng. D’r Joeëhan vertselt hön de jesjiechte van d’r Tsint Martien. In ainfache wöad. En ’t Lieza sjteet d’rneëver mit ing tuut sjnuuts. Um oes tse dele. Jenauw zoeëwie d’r Tsint Martien ziene mantel delet mit inne erme däuvel. Ing tsiet sjtunt ze bijenee rónk ’t lit va de karoeët. Óch jet eldere zunt kome. Ing mam vingt aa e Tsint Martien lidje tse zinge. ’t Jeet uvver dele. E werm jeveul. Ing tradietsiejoeën jeboare. An de duur van ’t Lieza en d’r Joeëhan. In ’t lit van ing va lang jeleie. Um tse dele. Ainfach. Zoeë riech.