Böltje

D’r Wiel leëst in alle rouw de tsiedónk. Foto’s, köp. Bladzie noa bladzie. Ziet jans jet ieëleng verbij kome. ’t Jrieft ‘m aa. Lu in alle leëftsiete i depe ieëleng. In ’t letste sjtuk is jet jesjraeve uvver ’t Tsinterkloasjournaal. D’r bringer va vräud is óngerweëgs. Wie jiddes joar jeet dat nit zoeë mekkelieg. Mar jee leed. De kinger wisse dat ’t jód kunt. Vertrouwe dróp, dat d’r sjong nit vuur nuuks ópjezatsd weëd. D’r Wiel huet al de vroeë sjtimme va de klingkinger.
‘Opa, vier hant jet in d’r sjong kraeje.’
Óp de letste bladzie sjteet ing kluurplaat. Inne sjong mit jesjenker en laachende kinger. D’r Wiel sjniet ze oes. Verwaart ze vuur de klingkinger. ’t Biertie kunt eri. Hat inne brif i jen heng. Is durch de pos braad. Ing jroeëse lies mit name. Um tse weële nieëkste waech.
‘Ing kluurplaat vuur ós,’ zeët ‘t.
‘Joa Bertie. E roeë böltje vuur ing welt mit laachende kinger, oane jewald, frisje lóf, kloar wasser. Um tse weële.’
‘Joa Wiel, vier haode d’r mód dri.’
Ze dunt ziech d’r jas aa vuur hönne sjpatseerjank va hu. ’t Bertie duit ziech e zeks-je mit sjuumpjer i jen taesj. Kingervräud. Vuur óngerweëgs.