Boom

Óp waeg noa ’t Traut en d’r Harie. Zoeë vertrouwd. Sjrit vuur sjrit. Van al jans jet joare. D’r pap mit zieng famillieë. D’r sjrit jet troajer. De klingkinger sjprietsiejer. Lofe e sjtuk vuuroes. Noa de krisbeum. ’t Oeszukke mit de jedanke an wat dri tse hange kunt. Vuural de krens-jer. Um tse sjnuutse. D’r Harie sjteet bij ziene kroam. ’t Traut zitst óp inne sjtool.
‘Nit mieë zoeë jód óp de bee.’
D’r pap bekiekt ‘m ziech. De doater reurt in d’r kessel mit de sjokkelademilch.
‘Joa, ’t jeet nit mieë zoeë wie vruier.’
D’r pap knikt ins.
‘Dat jeld vuur ós allenäu. Sjun dat-s te ing hank hulps.’
‘Vier hant doa zoeng sjun erinneroeng aa. Va kinks aaf aa. De krisbeum. Ing vräud dis tsiet.’
D’r man va heur leuft mit de kinger tusje de beum durch. ’t Mia, ‘t äudste klingkink bliet bij d’r pap sjtoa. Het trukt ‘m an d’r mouw van d’r jas.
‘Opa, is de vrauw krank?’
D’r pap bekiekt ‘m ziech. Jroeëse oge van ónger ing wolle mutsj mit inne bol boave dróp.
‘Mia wens te auwer weëds, bis te flotter mui.’
Het kiekt van d’r pap noa de vrauw en tseruk. Het pakt de hank vas.
‘Koom opa.’
Ze lofe noa de beum. D’r pap an de hank van zie klingkink. Het nimt ‘m mit. Leëftsiete sjmiltse inee. Auwerdom kriet de kluur va vräud an de hank va e kink. Jlietsert in ’t jreun van ieëwiegheet.
D’r boom is va ze allenäu. Deë drage ze tsezame noa heem. Woa ’t Mia de keëtse aasjtikt. De dreide vuur de oma en óch ’t Traut.