Veer-sje

Dis joar zunt ’t Marij en ’t Sietske mit hön kinke Ingel bij de eldere van ’t Marij. Vuur ’t Marij ’t krishoes mit al die erinneroenge. De famillieë truft ziech. Ze vertselle jesjiechten. ’t Marij loestert mit sjpas. ’t Ingel zitst bij ’t Sietske óp d’r sjoeës. Het zingt e krislidje vuur hön kinke. ’t Ingel krieënt d’rbij. Vuur ’t kris-aese maache ze inne sjpatseerjank durch ’t dörp. Tsezame mit hön kinke. Dat kiekt vanoes d’r waan mit jroeëse oge rónk. Ze bejieëne nog jet lu oes ’t dörp. Die blieve sjtoa um ’t Ingel tse jrusse. Ze zient óch dat ’t Sietske in umsjteng is. Sjtoots zunt ze. In ’t vrugjoar zunt ze mit ze vere. Vanoes ’t dörp sjpatsere ze noa ’t hoes van d’r sjriever. An d’r jieëvel hengt ’t kes-je um ing jesjiechte i tse doeë. ’t Sietske hat e brifje jesjraeve mit inne jrós an d’r sjriever.
‘De jesjiechte van de engele jeet wieër,’ sjteet drónger.
Wen het ’t kes-je ópmaat vleie veersjer droes. ’t Marij lekt ze óp zieng hank en bloast ze noa ’t Ingel. Dat sjtikt de henker oes en krieënt. Ze lofe tseruk noa heem. ’t Ingel hilt nog e veer-sje vas. D’r bejin van inne nuie vluejel vuur bij hön i hoes. Tsezame zinge ze e lidje uvver engele. Zoeë sjweëve ze tseruk noa ’t krishoes. Woa de jesjiechte wieër jeet. In e inkel veersje. Ing janse jesjiechte. Um tse blieve vertselle.