Rouw

Jeël wiese blumpjer hant ze jeplantsd in de bek hingenum. D’r Joeëhan sjoevelt tusje de sjtruuch. D’r jaad óp zie poasj-betste. ’t Lieza kunt mit e mengelsje jekluurde koens-aier eroes.
‘Zal iech de aier in d’r sjtroech hange?’ Het laacht ins. ‘Dat huet ziech ja besser aa wen iech dat zaan.’
D’r Joeëhan sjwiegt. Sjoevelt rui-ieg wieër.
‘Wat bis te mar sjtil? Of dinks-te, die vrauw va miech is jetietsjd?’
Heë zetst de sjoevel in d’r sjtal. Went e eroes kunt leuft heë e sjtuk óp de tsieëne.
‘Wat dees te noen man?’
‘Iech loof óp aier.’
‘Óp aier?’
‘Dat huet bij dis waech. Iech bin vuurzichtieg. In alle rouw.’
‘Joa, in alle rouw. De Jouw Waech, wa Joeëhan.’
‘Iech dink nog ummer an de jesjiechte va dis waech óp d’r televies. Uvver leëve en doeëd. Zoeë bekankd en nuits vertseld. Mit andach bekaeke.’
Ze junt eri. Óp d’r kuchedusj sjteet d’r kómp mit de aier. Veëdieg um jekaochd tse weëde. En da e kluursje krieje. D’r Joeëhan kiekt ins eroes.
‘’t Weëde jing aier mieë ópjehold.’
‘Joa en hure jing raspele mieë va de koerjonge durch de sjtroas.’
Noen laacht d’r Joeëhan.
‘Iech han diech doch.’
‘t Lieza zetst inne kessel mit wasser óp de forneus.
‘Pas mar óp. Angesj kaoch iech i plaatsj va de aier.’
Noen laache ze tsezame. D’r Joeëhan leuft nog ins óp de tsieëne. ’t Lieza deed ‘m noa.
‘Joa, de jesjiechte va de Jouw Waeg. Jód um ze werm tse hure.’
De vlam jeet aa ónger d’r kessel. Vuur de aier. Bringer va nui leëve. Ing hofnoeng.