Deel XI
Eëzel

De kinger wisse ’t va vurrieje joare. In de kristsiet sjpatseert d’r meester wal ins urjens mit ze hin. Ze hant nog nuuks jehoeëd. Nuisjierieg zunt ze wat ’t zal weëde. In de klas brenne de tswai keëtse. De kinger leëze sjtil vuur ziech zelver. Weë wil darf sjtrak jet vuurleëze óp d’r vertselsjtool. D’r Ron sjtikt d’r vinger óp.
‘Meester, maache vier nit ’t lit oes? Dat is zoeë jemuutlieg.’
Dat vinge de angere kinger óch.
‘Ron, da zient vier nit wat vier leëze. Mörje maache vier de dreide keëts aa. Da darfs doe ’t lit oesdrieëne.’
D’r Ron wil nog jet wisse. ‘Junt vier dis joar nurjens an duur?’
D’r meester deed jraad of e ’t nit sjnapt. ‘Wiezoeë an duur?’
Heë kiekt noa ’t Karin. Dat  mós laache.
‘Karin, vertsel ’t mar.’
‘Mieng mam hat mit d’r man van ’t park jekald. Deë zörgt vuur de dere. Doa is óch e eëzeltje bij. Dat darve vier bezukke.’
D’r Rob vingt aa tse laache. ‘Wie hitsjt deë eëzel?’
‘Robbie,’ ruft d’r Ron.
Noen laache ze allemoal.
D’r nieëkste daag junt ze tsezame noa ’t park. Óch de mam van ’t Karin jeet mit. D’r man van de dere sjteet hön al óp tse wade.
‘Sjun dat uur ós komt bezukke,’ zeët d’r man.
Heë maat de poats óp. De dere sjtunt hön aa tse kieke. Knieng, ende, honder. ’t Eëzeltje sjteet bij d’r sjtal. D’r man keurt ’t eëzeltje uvver d’r ruk.
‘Mit de krismes hat ’t eëzeltje fes. Da darf ‘t kótbij ’t Jezuskinke sjtoa.’
’t Eëzeltje winkt mit d’r sjtats. D’r Ron wiest d’rhin.
‘Kiek Rob. ’t Eëzeltje winkt. Heë kent diech.’
‘E breursje,’ ruft ’t Karin.
D’r Rob deed jraaf of e wus is. De kinger junt ee vuur ee ’t eëzltje keure. D’r Rob darf ’t ieëtsjte. ’t Eëzeltje kiekt de kinger mit träu oge aa. D’r man bringt de kinger werm noa de paots. ’t Eëzeltje balkt e paar kier. ‘Ie-aa. De kinger winke’. Adieë.’
‘Ie-aa, aa- ie, aa-dieë,’ zingt d’r Sven.
‘t Weëd al lanksaam duuster. D’r Ron kiekt noa de loeët.
‘Noen  kanne vier de keëtse jód zieë. Iech broech ’t lit nit oes tse drieëne.’
D’r meester knikt ins.
‘Doe darfs de dreide keëts aamaache.’
D’r Sven zitst óp d’r vertselsjtool. Heë leëst e jediech uvver e eëzeltje. Dat wal ins oes-jelaacht weëd. Mar nit mit krismes. Da sjteet ’t bij ’t Jezuskinke vuuraa. Jenauw wie alle kinger die oes-jelaacht weëde.
Óp d’r jank klinkt de sjoeëlsjel. De sjoeël is oes. Mar de kinger willen nog nit heem. Ze wille e nui deel van ’t lidje hure. D’r meester pakt de jietaar. Heë zetst ziech óp d’r vertselsjtool.

in ’t park hei in ’t dörp
sjteet ‘ne eëzel bij d’r sjtal
eest jet häu en moeretsoep
sjwingt d’r sjtats en zeët ie-aa
sjtrak bin iech werm an de rij
kunt ’t kriskink jans bis hei

eëzel deel jet wermde oes
in d’r sjtal van alle lu
los ’t kriskink laache vroeë
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol kriskink-sjpas 2x