Deel XVI

Flieëte

D’r adventskrans sjteet mit de veer keëtse óp e dusje bij de leëstroeën. Vurrieje waech hat ’t Aggie de ieëtsjte keëts aajesjtaoche. Doe waor ’t nog Tsinterkloas. Noen kunt de krismes ech kótterbij. Hu de tswaide keëts. De kinger zitse óp kussens en sjteul va hootsere kratte rónk d’r troeën.
‘Abdoel,’ zeët d’r meester. ‘Doe darfs noen óp d’r troeën zitse. Wils te dat?’
D’r Abdoel knikt. Heë sjtroalt. Jeet óp d’r jroeëse sjtool zitse.
‘Abdoel,’ jeet d’r meester wieër, ‘zouws te jet wille vertselle uvver ’t land woa diene pap vandan kunt?’
D’r Abdoel sjtriecht ziech uvver de kneie.
‘D’r papa kunt oes e land hei jans wiedvoet.’
Heë sjtikt inne erm oes. Jeet d’rmit óp en neer.
‘Jans wied voet.’
‘Woa da,’ vroagt ’t Iris.
‘Syrië.’
‘Is e doa voetjejange?’
D’r Abdoel knikt.
‘Doa woar krig. D’r papa moeët joa sjisse. Dat wool heë nit. Doe is heë voetjejange.’
‘Tse vós,’ ruft d’r Rob.
De kinger laache.
‘Joa, ieëtsjt waal. Óch e sjtuk mit inne vrachwaan. En doe in ing boot. Dat woar jans jevierlieg.’
D’r Rob kiekt jans verwóngerd.
‘Koam die boot bis hei.’ 
‘Nae, noa hei is d’r papa mit d’r tsóg kome. Heë hauw jraad nog jenóg tsentse um e keëtje tse jelde.’
‘Doe óch?
‘Nae, iech bin hei jebore.’
’t Aggie sjtikt de hank óp.
‘Dieng mama da?’
‘Die is d’r papa óp d’r maat bejieënd.’
‘Óp d’r maat?’
‘Joa, d’r papa kan jans jód riet vlieëte en bamboe. Doa maat hei van al va. Óch sjteul. Die verkeuft heë óp d’r maat.’
‘En dieng mam?’
‘Die verkoat eppel, biere, appetsieëne.’
D’r Abdoel sjtelt ziech reët.
‘En d’r papa vingt ’t jans sjun hei.’
D’r meester jeet óch sjtoa.
‘Abdoel, doe darfs hu de tswaide keëts aamaache. Da zinge vier e nui sjtuks je van ’t krismeersje.

óp de troeën is hu de plaatsj
vuur d’r Abdoel heë vertselt
miene pap woar óp de vlóg
noa e land woa vrid nog tselt
koam doe hei en jong óp zuk
zoog zieng vrauw zie jroeës jeluk

bamboe flieëte kan heë jód
doa verdeen te mit zie jeld
vuur zieng kinger en zieng vrauw
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol kris-jeluk