Deel XX
Tent

De juffrauw wiest mit inne kuul óp ing jroeëse landkaat.
‘Hei is ’t land van ’t Maria en d’r Joeëzef. Palestina. Kiek en hei woeëne vier.’
‘Dat is wied voet, juffrauw,’ zeët ’t Esther.
‘Joa en kiek noen mar ins wie wied ze mit hön kink moeëte joa. Jans noa Egypte. Óp de vlóch.’
‘’t Kinke da juffrauw. Moeëte ze dat drage?’
‘Joa, Luuk. Mar ze hauwe waal e eëzeltje bij ziech. Doa kank ‘t Maria mit ’t kinke óp zitse.’
‘En sjloffe da. D’r Joeëzef zats ing kling tent óp. Mit e dóch en jet kule.’
’t Sara sjtikt d’r vinger óp.
‘Miene pap kunt óch oes e land woa lu dökser i tente sjloffe.’
‘Woa is dat da, Sara.’
’t Sara leuft noa vure. Het kriet d’r kuul van de juffrauw um aa tse wieze.
‘Hei, Lybië hitsjt ’t land.’
‘Hat diene pap óch in ing tent jesjloffe?’
‘Joa. Heë maachet óch tente vuur anger lu.’
‘Deet e dat nog?’
‘Joa juffrauw. In ing fabriek. Doa maache ze ducher vuur tente.’
‘Woarum Sara,’ zeët d’r Luuk, ‘is diene pap noen hei?’
‘In dat land woar óch zoeëjet wie inne sjleëte könnek. Deë maachet krig. En miene pap moeët soldaat weëde. Dat wool heë nit, lu doeëd maache. Doe is heë hei kome woeëne.’
De juffrauw drieënt de kaat um. Mit inne viltsjtif tseechent ze ing tent. Doa-i sjrieft ze de name van ’t Maria, d’r Joeëzef en d’r Jezus.
‘Doa is nog mieë plaatsj vuur name.’
‘Juffrauw,’ zeët d’r Kasper, ’d’r pap van ’t Sara.’
‘Jód Kasper.’
De juffrauw kiekt noa ’t Sara.
‘Wie hitsjt diene pap?’
‘Ramazan.’
‘Da sjrief iech d’r naam d’rbij.’
‘Iech wil óch jeer in de tent,’ ruft d’r Luuk.
‘Iech óch, iech óch.’
Ze róffe allenäu durchee.
‘Waal mós iech ze jet klinger sjrieve. Angesj krien iech ze nit dri.’
‘D’r meester óch,’  fluustert ’t Aimée.
‘Wat zaats te Aimée, iech versjtong ’t nit jód?’
‘D’r meester.’
‘Joa,’ róffe ze. De juffrauw sjrieft jroeës boave in de tent: meester.
D’r meester Mike pakt ziene tillefong oes jen taesj.
‘Hei maach iech ing foto va.’
Ze junt allenäu d’rvuur zitse.
‘Die sjik iech noa d’r meester.’
‘De juffrauw hilt e duus-je mit sjweëjele umhoeëg.
‘De dreide keëts.’
‘Doa klinkt mar inne naam: Sara!’
’t Sara laacht. Het sjtikt de drei keëtse aa.
De juffrauw sjteet neëver ‘m.
‘Hei sjrief iech e nui sjtuks-je vuur ’t krismeersje bij.’
 D’r meester Mike pakt de jietaar.

vuur de klas doa hingt ing kaat
mit e bildsje van ing tent
vuur de miensje óp de vlóch
in de naat en wen ’t rent
woeëne doa zoeë jans vöal daag
oane vräud ja oane laach

pap va Sara koam noa hei
bouwt hei tent vuur anger lu
um plezeer en sjpas tse han
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol krismes-tent.