Dis wèch.

Óp ing krütsóng va veldweëg sjteet ónger inne wieëjeboom e krüts. 't Hoots is verweerd durch zon en reën. Boere hant 't oeëts doa neerjezatsd um hön velder tse besjutse teëje mis-jeluk. 'Herjod vier danke üch, dat vier 't land darve bewirke' sjteet óp e sjild d'rboave. D'r körper van d'r Kristes is beraost. Jinne bekummert ziech nog um 't krüts. D'r Allewies maat jiddere daag de rungde mit d'r hónk langs 't krüts. Heë wees nit besser, dan dat 't krüts zoeë oes ziet. 't Intresseert hem nit zoeëvöal.

'Jeluk is jeluk. Pech is pech. Doa hulpt jee krüts,' zeët e dökser.
Alling wen zienne hónk inne poeët óphuft teëje 't krüts, jrieft e i. Dat jeet 'm tse wied. Dis wèch bliet heë jet langer bij 't krüts sjtoa. D'r hónk leuft inne veldwèg eri en kunt tseruk. Dat deed heë e paar moal, vuurdat d'r Alllewies wieër leuft. Heë bringt d'r hónk noa heem. En kunt da tseruk mit pöt verf en pienzele in ing tsiedónk jedrieënd. 't Hoots kriet ing blauw kluur en d'r körper zilver. Went e veëdieg is, deet heë de pienzele en de pöt verf werm in de tsiedónk. D'r Allewies leuft noa heem. De zon sjiengt. An d'r horizon kunt ing sjwatse aprilsjoel. D'r Allewies drieënt ziech nog ins um.

't Krüts himmelsblauw sjoelt ónger inne fris-jreune wieëjeboom. D'r Kristeskörper tseechent ziech aaf.
Heem wurpt heë de tsiedónk in d'r dreksbak. 'Dood in winkelcentrum,' kan me jraad nog leëze.
E krüts, dis wèch.