2011 joenie III
(laat u voorlezen!)
Miere kroefe uvver de sjting van 't terras. Óp de moer zitse vuurwantse. Ze zitse anee vas. Ing sjlak kruuft voet in d'r sjatte. Ing tsiedónk ritselt in d'r wink. De zamsdiegoes-jaaf is ekstra dik en intressant. Jenóg tse leëze vuur d'r zóndieg. De zon is nog nit hees. 't Is vrug en ruiieg. D'r tillefóng jeet.
'Mit d'r Tsiem. Ao, bis doe 't?'
E lang jesjprieëch. De tsiedónk likt óp d'r sjoeës van d'r Tsiem. Heë zitst jemuutlieg in inne klapsjtool. Lankoes in de zon. De ieëtsjte wólke drieve kótterbij. Lanksaam trukt de loeët tsouw. Sjwalbere vleie neer. Ze vange ónjetsiever. 't Weëd sjweserieg werm. D'r Tsiem leëst werm. D'r tillefóng likt vuur hem óp d'r dusj. Va wieds huetste al jet van ónweer. Meëlens fleute in d'r berkeboom hinge in d'r jaad. De zóndiegs- rouw endert ziech. Ing sjtilte vuur d'r sjtórm. Nog nit voetlofe mar wade bis de ieëtsjte drupe valle. Zoeëlang wie meuglieg wade. De mam van d'r Tsiem hauw 'm vruier allang eri jejaagd. Bij d'r ietsjte dondersjlaag zate de kinger jemindlieg: 'Doa vilt d'r Herjod oes 't bed.'
De mam sjloog ziech e kruuts. Dat dong ze bij jiddere blits.
't Weëd al duuster. D'r ieëtsjte blits. Mar nog ummer wied voet.
D'r Herjod likt nog i jen bed. En dat óp zóndieg. 't Is toch zienne daag.
Misjien jraad doarum.
