2011 aujoes I
(laat u voorlezen!)
Inne zóndieg. Inne herfstieje zóndieg an d'r sjloes van d'r joelie. D'r fiets bliet in d'r sjtal. D'r Dré zitst óp d'r kautsj. Heë kiekt eroes. D'r thermometer wiest tswelf jraad. 't Reënt. Weer um binne tse blieve. Um mit de jedanke tse sjpieële. Tse vertselle en tse loestere. Dat deed heë jeer. Als klinge jong zoos heë bij zieng mam óp d'r sjoeës. Ze vertsald jesjiechtens oes heur kingertsiet. Zieng mam woeënet doe in e kling huus-je aafjeleëje bij ing möle. Um urjens hin tse joa, sjoeël, kirch, jesjefter, moeëte ze durch inne busj. Ze jónge noeëts alling. Dat woare ze zoeë jewend. Vuur de zicherheet hauwe ze heem sjleëg vuur de vinstere en sjauwe óp de dikke hootsere dure. De jroeës-eldere woeënete bij hön i. Wen 't oavends d'r hónk aasjloog, maachet d'r opa oavenóp de vinster óp. 't Ieëtsjte sjtooch heë zie jeweer eroes. Da koam zienne kop. Zieng sjtim klónk durch d'r duuster: 'Weë is doa?'
Wie d'r opa doeëd woar, hat heure pap 't jeweer oeseree jehold.
'Jing reë um tse sjisse, jing reë um tse doeëde,' zaat heë.
De sjtukker wörp heë voet.
D'r Dré hat doa döks aa mósse dinke. Heë moeët zoeëjaar laache wen heë zaat: 'Doa sjuust miech jet tse binne.'
Mar e paar waeche jeleie nit. E jeweer i Noorwegen. Doe sjoos 't bij d'r Dré durch d'r kop. 'Reë um tse sjisse, reë um tse doeëde.'
'Wie kunt zoe-inne doabij,' vroagt me ziech aaf.
'Weë haas zieënt, zal doeë aoste,' sjtong in de tsiedónk.
An duur reënt 't nit mieë. D'r Dré deed ziech d'r jas aa. Heë jeet e sjtuk sjpatsere. Um oes tse winge. Óp anger jedanke tse kómme. 't Woad sjisse wil heë nit mieë hure. Kwiet weëde. Heë leuft langs e blommeveld. D'r boer hat dat i-jezieënd. Druup hange an de bleer.
'Weë leëve zieënt, zal blomme aoste.'
D'r Dré laacht. Dat vilt hem i.
aoste: oogsten