VEER OER

Óp d’r plai sjtunt kriskröam. Hü vuur d’r letste daag. Mörje is ’t krismes. De zon sjiengt bleech durch dun wólke. Engele-sjlaier in de loeët. De maatlü werme ziech mit kecheltjer en in de heng vrieve.

Vuur de wieëtsjafsduur sjteet ing vrauw. Ze hat de klink in de heng. Effe bliet ze sjtoa. Ze kiekt noa ’t sjildje hinger de roet van de duur. ‘Heden vanaf 16 uur gesloten’. Da jeet ze eri. D’r wieët jrust heur. ‘Jóddendaag, mevrauw Klaassen’.

Ze deed ziech d’r jas oes en hingt ‘m óp d’r kapsjtok neëver de duur. Óp ’t dus-je bij de vinster likt de tsiedónk vuur heur veëdieg. Vuurdat ze zitse jeet, kiekt ze rónk en knikt vrundlieg noa de anger lü. D’r wieët bringt heur ing tas kaffieë. Heë laacht.

‘De tas vuur bij ’t letste nuits.’

‘Jef miech jevelles óch inne els,’ zeët ze.

D’r wieët kiekt heur verwóngerd aa. ‘Umdat ’t krismes is, mevrauw Klaassen, ‘

vroagt e. ‘Joa, bis veer oer,’ laacht ze.

De tas drinkt ze ónger ’t leëze leëg. Ejentlieg kiekt ze mar jet. Mieëtstens sjtaart ze noa ‘t krisbedrief an duur. Óngertusje niept ze an d’r els. Teëje veer oer sjteet ze óp. De wieëtsjaf is wied leëg. ‘Iech wunsj üch sjun daag,’ zeët d’r wieëd. ‘Kriet uur nog bezuk?’

‘Wentste zoeë aod bis wie miech, blieve nit vöal lü mieë uvver.’ Ze deed d’r jas aa. Vuurdat ze eroes jeet, sjteet de moezziek al aaf. Óp heur dusje sjteet inne beerdekkel teëje ’t leëg els-jleës-je. ‘Heden vanaf 16 uur kerstmis geopend,’ hat ze dróp jesjrève.

D’r wieëd drieënt ’t lit van de reklaam an duur oes.

De mevrauw Klaassen leuft jet vuurzichtiejer wie angesj. Ze preuft nog de wermde van d’r els en laacht. De kriskröam weëde aafjebraoche. De mevrauw Klaassen leuft d’r tusje durch. Hei en doa bliet ze effe sjtoa. Went ze heem kunt, sjteet vuur de duur ing flesj els mit e keëtje draa. ‘’t Letste nuits va veer oer.’