Deel 24      

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    

d’r tsint en d’r piet

e fes va jónk bis aod

 

(illustraties: Vesper  Streefkerk en Guus Knebel)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     Wat e fes     
 

 

 

Bij ’t Aimée heem hange veëntjer an de vinster. Middedróp e jroeës tsiefer ‘ee’ en drónger d’r naam Anela. ’t Is zie sjwestersje. ’t Weëd hu ee joar. Inne fesdaag en jenauw hu vingt nog e fes aa. D’r Tsinterkloas kunt mit de Piete óp de boot aa. D’r opa kunt óch noa ’t fes. ’t Aimée ziet ‘m al aakome. Heë bliet vuur de vinster sjtoa. Wiest noa d’r naam van ’t Anela. ’t Aimée maat flot de duur óp. D’r opa is an ’t zinge. ‘Lang zal ’t leëve’.
’t Aimée zingt mit. Ze haode ziech bij de hank vas en danse. Zoeë junt ze eri. Binne zinge óch de mam en d’r pap mit. ’t Anela zitst óp d’r sjoeës van de mam. Het kiekt mit jroeëse oge.
‘Mie eugs-je,’ zeët d’r opa.
Heë hat e peks-je vuur ‘t Anela. ’t Aimée pakt ’t oes. ’t Is e sjöafje. Went het ’t vas pakt, klinkt e lidje: ‘sjlof kinke sjlof.’
Het jieët ’t an ’t Anela. Dat laacht en krieënt. D’r opa hat nog e peks-je.
‘Dat is vuur diech, mie Sjteersje,’ zeët e teëje ’t Aimée.
Het pakt ’t flot oes. Zoeë nuisjierieg is ‘t.
‘E peëdje,’ ruft ‘t.
‘Noen huets te ’t trappele van de hoeve en ’t hinnikke van ’t peëdje.’
’t Aimée laacht.
‘’t Peëd van d’r Tsinterkloas, opa.’
‘Zies te,’ zeët d’r pap, ‘’t peëd is al hei en dierek kunt d’r Tsint.’
De mam sjteet óp mit ‘t Anela óp d’r erm.
‘Losse vier mar flot d’r jas aa doeë. Angesj kome vier tse sjpieë um d’r Tsint en de Piete tse zieë.’
Ze dunt ziech de jes aa, mutsje óp en sjalle um. De mam lekt ’t Anela in d’r kingerwaan. Lekker werm ónger de dekke. Zoeë junt ze noa de rivier. Doa kunt de boot aa. D’r pap duit d’r kingerwaan. ’t Aimée duit óch mit. De mam leuft mit d’r opa an d’r erm d’rneëver. Ze kanne de harmonie al hure sjpille. Wie alle joare klinkt: ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot’.
’t Aimée wees wen dat lidje jesjpild weë, zal de boot flot kome. En joa, ze kanne ’t al hure. De toet van de boot. De kinger an de kank zinge noen ins ezoeë hel. Doa zient ze de boot. Noen vange ze aa tse sjpringe. Óch ’t Aimée deed mit. D’r Tsint en de Piete winke noa de kinger. Ze kome van de boot aaf. Laache en zinge mit. Jeëve de kinger ing hank. Óch ’t Aimée.
‘Tsinterkloas, ’t Anela is jöarieg.’
Mar d’r Tsinterkloas is al durchjelofe um anger kinger ing hank tse jeëve.
‘Mama, zouw d’r Tsint dat jehoeëd han?’
‘Iech wees ’t nit, kink. D’r Tsint hat ’t óch erg druk mit al die kinger.’
Wen ze werm noa heem junt, is ’t Aimée jet sjtiller. D’r opa pakt ‘m bij de hank.
‘Sjteersje, bij d’r Tsint kunt ’t ummer jód.’
’t Aimée knikt ins, mar nog ummer nit zoeë vroeë. Ópins bliet ’t sjtoa. Va wied hat ’t jet jezieë.
‘Kiek,’ het wiest noa hön hoes.
‘Doa is ‘d’r Piet.’
‘Woa da?’
D’r opa kiekt ins.
‘Iech zien ‘m nit.’
‘Joawaal, jraad bij ós hoes!’
Het trukt an de hank.
‘Koom opa, jet flotter.’
Heem kiekt ’t durch de vinster mit de veëntjer. Het vingt aa tse sjpringe.
‘Doa likt jet óp d’r dusj!’
De mam maat de vuurduur óp. Flot jeet het eri. En joa, óp d’r dusj ligke printe mit ing kaat. De mam leëst wat dróp sjteet.
‘’t Anela is ee joar. Wat e fes. Jratteleerd van d’r Tsint en d’r Piet. Inne knoevel vuur ’t Sjteersje en ’t Eugs-je!’
De mam jieët de kaat an ’t Aimée. Dat kiekt mit jroeëse oge. Het kan al jet leëze. D’r pap jeet noa de kuche um de sjokkelade milch tse werme. De mam pakt mit ’t Aimée de printe oes. ’t Anela likt nog in d’r waan. Het sjlieëft. D’r opa kiekt noa de kaat. Ze sjteet óp de kas mit ing foto dróp van D’r Tsinterkloas óp ’t peëd. Heë deed ’t hinnike van ’t peëd noa. ’t Aimée pakt ’t peëd in de heng. ’t Hinnikt mit.
Óp d’r dusj ligke de printe óp ing sjóttel. D’r pap zetst de bechere mit de sjokkelade-milch óp d’r dusj.
‘’t Anela is ee joar,’ zeët d’r opa.
‘Wat e fes,’ róffe ze allenäu. 


 

 

 

 

 

 
 

Deel 18 Bekkermutsj

(Annet Vincent)