De mam kunt mit ‘t Aimée en ’t Anela óp bezuk bij d’r opa. Mitwochmiddieg broecht ’t Aimée nit noa de sjoeël. Da is vrij. D’r opa hat ze al zieë aakome. Heë maat de duur óp.
‘Koom mar flot eri. Vier hant nog jans jet tse doeë.’
’t Aimée kiekt ‘m verwóngerd aa.
‘Wat junt vier da doeë?’
‘Dat zals te wal zieë.’
In de kuche hat d’r opa van al veëdieg jezatsd um printe tse bakke.
‘Junt vier printe bakke, opa?’
‘Vier nit.’
De mam laacht.
‘Ao die zal iech wal bakke.’
‘En wat dunt vier da?’
D’r opa wiest noa d’r jank.
‘Vier junt de trap eróp. Jans noa d’r zölder.’
’t Aimée leuft hinger d’r opa aa de trap eróp. Heë vingt aa tse zinge.
‘O, kom doch ins kieke.’
’t Amée zingt mit. Trit vuur trit óp d’r tak van ’t lidje. Wen d’r ópa de zölderduur ópmaat is ’t duuster. Heë drieënt an inne knoep neëver de duur. Ing lamp hingt an inne balk ónger ’t daach. Noen is jet tse zieë. Kiste, doeëze. Inne sjtabel bucher. ’t Aimée kiekt mit jroeëze oge rónk.
‘En noen opa?’
‘Sjteersje, ’t zitst nit i de doeëze, nit i de kiste.’
‘Zunt ’t da de bucher, opa?’
‘Nae.’
Heë wiest noa inne ek van d’r zölder. Doa is ing dekke uvver jet jelaad. Tsezame pakke ze de dekke d’rva. Noen kan ’t Aimée ’t zieë.
‘E sjokkelpeëd!’
D’r opa holt ’t peëd oes d’r ek. Zetst ’t midde óp d’r zölder.
‘Koom Aimée. Jank mar dróp zitse.’
Mit ing hank duit e óp d’r kop van ’t peëd. ’t Vingt aa tse sjokkele. ’t Aimée kriet inne jroeëse laach in ’t jezich.
‘Wat sjun!’
‘Koom Sjteersje vier drage ’t eraaf.’
Doa junt ze de trap eraaf. En ze zinge.
‘’t Peëd va Tsinterkloas.’
Zoeë kome ze ’t tsimmer eri. De mam ruft vanoes de kuche.
‘Wat huur iech uuch zinge?’
‘Koom mar ins kieke mama.’
’t Aimée sjtiegt óp ’t peëd en vingt aa tse sjokkele.
‘Noen han iech óch e peëd.’
Ze zinge nog ins ’t Tsinterkloas lidje van ’t peëd. D’r opa hat ’t Anela óp d’r erm. Heë hinnikt wie e peëd. ‘t Anela laacht. De mam jeet noa de kuche. ’t Doert nog effe ier de printe jebakke zunt. Mar de tsiet vluut vuur ’t Aimée um. Het kriet nit jenóg van ’t sjokkelpeëd. ’t Anela darf óch ins dróp zitse. D’r opa hilt ‘m jód vas en sjokkelt jans häusj.
Wen de zon ónger jeet, junt ze noa heem. Ze hant nog ing print kanne aese. D’r opa hat nog jet printe i-jepakd.
‘Vuur óngerweëgs,’ zeët e.
’t Aimée keurt ’t sjokkelpeëd uvver d’r kop.
‘Sjlof jód peëdje. Hihihi.’
D’r opa hinnikt mit. An duur is de loeët óranjeroeë jekluurd. ’t Aimée wiest d’rhin.
‘Kiek opa.’
Het vingt aa tse zinge.
‘Wen d’r Tsinterkloas printe bakke deed. Weëd de loeët jekluurd.’
Dat hat d’r opa ‘m jelierd. Heë zingt mit en winkt ze noa. Binne zetst heë ’t peëd neëver de bank. Heë duit nog ins d’r teëje.
‘Sjlof jód.’
’t Peëd sjokkelt nog jet noa.
