Vertaling gedicht 'duur'
(boven aan de pagina!)

deur

hoor wie klopt daar kinderen
wie dat zijn
een vraag
antwoord achter de deur

hoor wie roept daar kinderen
het klinkt zo vreemd
een mens
staat voor de deur

hoor wie zingt daar kinderen
een lied van buiten
een stem
klinkt aan de deur

hoor wie spreekt daar kinderen
goeds voor jou
een wens
van achter de deur

hoor wie zingt daar kinderen
kom binnen
een zin
voor en achter de deur

ja de deur
voor en achter
een zin
kom binnen






 

d’r tsint en d’r piet

   Deel 23    

.

    Mond    
 

’t Vingt al aa kloar tse weëde. D’r opa is wakker. Likt nog i jen bed. D’r tillefoon likt óp ’t naatskommuedje neëver ziech. Doa kliengelt ’t al.
‘Jóddemörje, mie Sjteersje. Jód jesjloffe?’
‘Joa opa. Is d’r Piet jeweë?’
‘Iech wees ’t nit. Jon mar ins flot kieke.’
Heë sjtiegt oes ’t bed. Deed ziech de sjloebe aa en jeet de trap eraaf.
‘Ao joa, Aimée. De besjute zunt voet. Doa likt e brifje en tswai sjokkelade muus-jer.’
‘Wat sjteet óp ’t brifje?’
‘Waad, iech leës ’t diech vuur. ‘ Wat lekker. Besjute mit muus-jer. Noen ing moes vuur ’t Aimée en ing vuur d’r opa. Jrus, d’r Piet.’
‘Ing sjokkelade moes vuur ós, opa. Mmmmm.’
‘Wits te wat, Sjteersje. Iech kom mörje noa uuch. Da nim iech de moes vuur diech mit.’
‘Ao joa opa. Vier junt ja noa de boot kieke. Va d’r Tsint en d’r Piet.’
‘Bis mörje Aimée.’
De tswai muus ligke óp de vinsterbank. Mar ’t middiegs hat d’r opa al e sjtuks-je va zieng moes ópjaese. En ’t oavends de res. ’t Sjmaacht ‘m jód. Tsevreie jeet e óch sjloffe. En vräut ziech óp mörje.
Al vrug in d’r middieg is e bij ’t Aimée heem. Het sjteet ‘m al hinger de vinster óp tse wade. Flot maat ’t de duur óp. D’r opa hat de sjokkelade moes al i jen heng.
‘Dat is e da, mie Sjteersje. De moes vuur diech.’
De mam hat ’t Anela al in d’r waan jelaad. ’t Aimée biest mit laachende oge e sjtuksje van de moes. Ze dunt ziech d’r jas aa. Doa junt ze da. D’r pap duit d’r kingerwaan. Tsezame noa d’r Tsinterkloas en d’r Piet. Va wieds hure ze de moeziek. ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot’. Lang broeche ze dan óch nit tse wade. Doa kunt de boot. D’r Tsint en d’r Piet lofe uvver e bret de boot eraaf. D’r Tsint winkt noa hön en jieët ze ing hank. Óch d’r Piet, mar deë leuft da flot durch.
‘Wat hat de besjuut mit muus-jer miech jód jesjmaachd. Iech zouw noen wal ins jeer ’t Anela wille zieë. E kinke mit inne engelenaam is doch jet bezóngesj.’ Heë bukt ziech uvver d’r kingerwaan.
‘Ao wat leef,’ fluustert e. ‘En wat ing sjun oge.’
‘Joa, Tsint,’ zeët d’r opa, ‘ós Eugs-je.’
D’r Tsint laacht en winkt noa ’t Anela. Lekt ing hank óp d’r kop van ’t Aimée.
‘Iech wunsj uuch alle jeluk mit ’t Anela.’
Da leuft e noa de anger kinger. De moeziek sjpilt. ‘O, kom mar ins kieke.’
Ze junt werm noa heem. ’t Aimée leuft an de hank van d’r opa.
‘Hauws te dat jezieë opa. Doa zose tswai muus-jer in d’r baad van d’r Tsint.’
‘Jao die zunt nog van ós besjuut.’
D’r pap duit mit de mam tsezame d’r kingerwaan. Heë laacht ins.
‘Besser ing moes in d’r baad, da d’r baad in de moes.’
‘Iech han nog e sjuks-je van de sjokkelade moes.’
Het holt ze oes de taesj. En biest dri. De mam sjnoeft ins.
‘Iech jeleuf dat iech jet ruuch.’
‘Wat da mama.’
‘Sjokkelade milch en printe.’
’t Aimée vingt aa tse sjpringe en trukt an de hank van d’r opa.
‘Koom flot. Noa heem.’
Ze lofe noen e sjtuks-je flotter. Durch de vinster kan ’t Aimée ’t al zieë.
‘Doa likt e peks-je óp d’r dusj.’
Nuisjierieg junt ze eri. ’t Aimée darf ’t peks-je ópmaache. ’t Is inne mond va jeële sjtoaf. Mit köadjer hange sjtere draa. Óch va jeële sjtoaf. Mit bloa lettere sjteet óp jiddere sjteer inne naam. Aimée, Anela, papa, mama, opa, oma. En ing lang koad mit inne wiese rink. D’r opa hilt d’r mond vas. ’t Aimée trukt draa. Moeziek klinkt.
‘Ziech d’r mond sjiengt durch de beum.’
Sjtil loestere ze. Wóngerlieg vroeë. Tsezame. Wat e fes.
‘Doarum woar d’r Piet zoeë flot voet,’ zeët d’r pap.
‘Joa papa, deë hat doe ’t peks-je braad.’
De mama zetst de bechere mit werme sjokkelade milch óp d’r dusj. ’t Aimée hilt d’r mond nog vas.
‘Kiek, bij ’t Anela is e bloa eugs-je jetseechend. En bij de oma e blauw wulks-je.’
Ze pakke ziech ing print oes de sjóttel. De ieëtsjte sjtuks-jer aese ze sjtil. Noa d’r ieëtsjte sjloek van de sjokkelade milch vange ze aa tse zinge. ‘Danke Tsint en Piet.’
Wen ’t duuster aa vingt tse weëde, jeet d’r opa werm noa heem. Ze winke hem noa. De zon sjiengt oranje roeë. Ing wólk is tse zieë. Ze winke nog ins. Noen noa de loeët.
‘Dag oma.’