Sjuppe

‘D’r winkter weest dat iech jepensioeëneerd bin. Ing wèch lank sjup iech jiddere daag sjnei.’
D’r sjupper sjteet jeboage. Aaf en tsouw kunt heë reët. Ónger de iesmutsj kómme jet drüppe sjwees. D’r raisversjloes van d’r jas maat heë e sjtuks-je óp. De sjal deed heë ziech aaf.
‘Dees te dat lever wie wirke,’ zeët d’r sjupper an de anger zie van de sjtroas.
‘Zoeë sjlim ving iech ’t nit. Hei broech iech nit bij noa tse dinke.’
‘Vuur miech darf ’t aafjelofe zieë,’ zeët d’r angere sjupper.
D’r inne sjupper laacht ins.
‘Iech han tsiet jenóg.’
‘Joa dat zal wal. Vuur romantiesje lü wie diech is d’r sjnei sjun. Jef miech mar drissieg jraad.’
Heë bukt ziech en sjupt wieër.
‘Bij jannewaar jehüet jee aujoes weer.’
En óch d’r inne sjupper sjupt wieër.
In de sjtroas hüet me ’t kratse van de sjneisjuppe uvver d’r sjtoep. En d’rtusje durch ’t rauwele van d’r angere sjupper. Ejentlieg rauwelt heë ummer. Wie ’t weer óch is. Tse hees, tse naas, tse kaod, tse drüeg. Wienieë is ’t jód? Alles tse.
D’r inne sjupper is veëdieg. Heë zitst hinger de vinster. Dreumt voet in ing wiesse welt.
Vuur d’r inne is ‘t sjnei en d’r angere pratsj.
Romantiesj.