Roeë triekko

Ze zitse in de kuche bijenee. Tswai breur. De vasteloavend kunt kótterbij. Ze veule ’t kriebbele. Vurriegs joar duiete ze jroeëse sjilderijlieste óp redjer in d’r óptsóg durch de sjtroase. Mar wat dunt ze dis joar. Ejentlieg woare die sjilderijlieste mieë jet vuur noen jeweë. Den binne kóts weëd inne nuie jemeenderoad jeweëld. Mar tswai joar hingeree ’t zelfde is nüks. Wat da waal. Komkommertsiet. Óch dat kunt dökser vuur. En zie zitse doa noen wirklieg mit. ‘Lijstduwer,’ zeët d’r Alois hel. “Witste wat, vier bilde inne lijstduwer oes.’
‘Wat zunt dat vuur lü,’ vroagt d’r Jean.
‘Ze kanne leëze sjrieve en rechene.’
‘Alois, dat is al jans jet.’
‘Zoeëjet wie inne sjoeëlmeester.’
‘Nè, dat is tse jeweun.’
‘Iech wees ‘t, Jean. Inne zenger.’
‘Wie losse vier dat da zieë?’
‘Mit ing prük óp. Zoeë vange ze döks aa. Ziech angesj vuurdoeë wie ze zunt of inne noadoeë.’
‘Witste wat óch sjun is Alois. Went vier e hunke mitneëme. Witste zoeë wies ee wie de Geschwister Jakobs hauwe.’
‘Vier mósse óch e lidje zinge.’
‘Kóm vier sjrieve jet, wat die zinge is flot jemaad of aafjekiekt.’
Binne ing tas kaffieë hant ze jet óp papier.
‘Iech dui miech kapot, iech laach miech kapot, iech zing miech la la.’
Sjterke teks. Nog e paar tas kaffieë en ’t lidje is veëdieg. Vöal la la. Winnieg zin. Ze zunt bauw veëdieg vuur d’r óptsóg.
Wat dunt ze ziech aa? Jet wat jód ópvilt. Inne roeë triekko. Deë deed ’t ummer jód. Óch vuur de verkiezingen?
Dat sjtimt.