Ónendlieg

In 't park sjteet e jroeës bild. Versjillende drei-ekke sjtunt reët-óp. Sjpitse lang punte wieze in de loeët. Noa 't ónbejrensde. Rèste óp e breed kót sjtuk. 't Fundament va wat hinger ós likt. 't Jister.
D'r künsler neumt zie bild 't ónendlieje. E joar sjteet 't bild noen midde óp inne jraasplai. De lü neume 't d'r drei-ek. Dat is duudliejer wie 't ónendlieje. Doadurch kunt 't bild kótterbij hön. Noen is 't tse uvverzie. Tse sjnappe. 't Ieëwieje óp miensjemoas. Doarum is me óch vroeë, dat d'r Herjod plat versjteet. Dat sjteet winniegstens in e nui bóch van 't bisdom. Me uvver ainfache dinger mit hem kan kalle. Dinger die me va wied ziet aakómme. Duudlieg zunt. De tsiet hant um tse riefe.
Al 't angere vingt me lestieg. Dat hingt me 't lifste óp an e krüts. En went 't bang maat, lieët me inne verlosser mit blónde hoare oes Venlo kómme.
An d'r rank van 't park, in inne duustere ek sjteet e kapelsje.
Verjèse. Óngerkómme. Verweerd durch de tsiet.
Óp 't knei-benks-je sjteet jesrève: hei kneit de sjtilte.
De sjproach van inne diechter.
Van 't ónendlieje.
Van d'r Herjod.