2010dec III
(laat u voorlezen!)
Toeën
Jans jet joare sjtong d'r Antoeën óp d'r maat mit krisbeum. Zieng vrauw hólp 'm doabij. I weer en wink. Dat maachet hön nit vöal oes. 't Hauw jet. Ejentlieg jans jet. Durch 't joar date ze dökser draa. D'r detsembermond mit de krisbeum óp d'r maat. Noen likt dat al jet joare hinger hön. D'r Antoeën kroog muite mit lofe. Heë koam kóm nog oes de vus. D'r dokter roanet hem aa um mit e keersje tse vare. Dat woar d'r sjloes.
'Johanna, vier trekke d'r sjtekker oes d'r krisboom,' zaat heë teëje zieng vrauw.
'Mar nit heem Antoeën.'
Jenauw wie vruier zetse ze heem nog ummer d'r krisboom e paar daag vuur krismes óp. D'r Antoeën holt d'r kriskroam van d'r zölder. Van de jemeende hant ze inne vaarsjtool krèje. Zoeë viert d'r Antoeën mit de doeze krisböl óp d'r sjoeës eraaf.
'Iech veul miech jraad 't kriskinke wat mit de engele kunt aavleie um d'r boom tse tsere.'
'Kóm mar nit tse hel eraaf, Toeën. Angesj vleie de böl vanzelf in d'r boom.'
'Iech zien 't al vuur miech,' laacht d'r Antoeën, 'iech sjuuf vlüejellaam óp d'r boech 't tsimmer eri en de böl vleie durch de loeët.'
Effe dinkt heë draa um 't oes tse probere, mar de jedanke an al die sjpliettere lieët 'm vernunftieg oessjtieje. Nog mennieg kier jeet heë eróp en eraaf. Bij de letste kier kunt e mit ing doeës krisklöks-jer eraaf. Óngertusje zingt heë: 'Toen ik een klokje was'. Bis in de drieën. D'r vaarsjtool bliet sjtoa.
'Johanna, iech hang vas. Bel d'r man van d'r vaarsjtool óp.'
'Die wirke noen nit mieë. Tusje krismes en nuijoar óch nit.'
'Doe wils miech toch nit zage, dat iech hei al die daag mós blieve zitse.'
't Johanna laacht. 'E klokkesjpel hingt ummer boave in 'ne toere.'
't Johanna hat d'r noaberman derbij jehold. Deë hat mit vöal muite d'r Antoeën oes d'r sjtool krèje. De klokke woare nog jans, óch d'r Antoeën. Wen d'r boom veëdieg is, zetst d'r Antoeën ziech in zienne sjtool. De lempjer brenne.
'Sjun wa, Johanna.'
'Zoeë jód zien iech 't nit mieë, Toeën. D'r sjtaar óp de oge weëd sjlimmer. 't Is jraad of de lempjer sjtere zunt.'
'Dat truft ziech mit de krismes, Johanna. Sjtere in dieng oge en iech mit de engele noa d'r zölder.'
't Johanna sjwiegt effe en zeët da jriemelend: 'Bimbam, Toeën. Inne sjunne toeën.'
(laat u voorlezen!)
Toeën
Jans jet joare sjtong d'r Antoeën óp d'r maat mit krisbeum. Zieng vrauw hólp 'm doabij. I weer en wink. Dat maachet hön nit vöal oes. 't Hauw jet. Ejentlieg jans jet. Durch 't joar date ze dökser draa. D'r detsembermond mit de krisbeum óp d'r maat. Noen likt dat al jet joare hinger hön. D'r Antoeën kroog muite mit lofe. Heë koam kóm nog oes de vus. D'r dokter roanet hem aa um mit e keersje tse vare. Dat woar d'r sjloes.
'Johanna, vier trekke d'r sjtekker oes d'r krisboom,' zaat heë teëje zieng vrauw.
'Mar nit heem Antoeën.'
Jenauw wie vruier zetse ze heem nog ummer d'r krisboom e paar daag vuur krismes óp. D'r Antoeën holt d'r kriskroam van d'r zölder. Van de jemeende hant ze inne vaarsjtool krèje. Zoeë viert d'r Antoeën mit de doeze krisböl óp d'r sjoeës eraaf.
'Iech veul miech jraad 't kriskinke wat mit de engele kunt aavleie um d'r boom tse tsere.'
'Kóm mar nit tse hel eraaf, Toeën. Angesj vleie de böl vanzelf in d'r boom.'
'Iech zien 't al vuur miech,' laacht d'r Antoeën, 'iech sjuuf vlüejellaam óp d'r boech 't tsimmer eri en de böl vleie durch de loeët.'
Effe dinkt heë draa um 't oes tse probere, mar de jedanke an al die sjpliettere lieët 'm vernunftieg oessjtieje. Nog mennieg kier jeet heë eróp en eraaf. Bij de letste kier kunt e mit ing doeës krisklöks-jer eraaf. Óngertusje zingt heë: 'Toen ik een klokje was'. Bis in de drieën. D'r vaarsjtool bliet sjtoa.
'Johanna, iech hang vas. Bel d'r man van d'r vaarsjtool óp.'
'Die wirke noen nit mieë. Tusje krismes en nuijoar óch nit.'
'Doe wils miech toch nit zage, dat iech hei al die daag mós blieve zitse.'
't Johanna laacht. 'E klokkesjpel hingt ummer boave in 'ne toere.'
't Johanna hat d'r noaberman derbij jehold. Deë hat mit vöal muite d'r Antoeën oes d'r sjtool krèje. De klokke woare nog jans, óch d'r Antoeën. Wen d'r boom veëdieg is, zetst d'r Antoeën ziech in zienne sjtool. De lempjer brenne.
'Sjun wa, Johanna.'
'Zoeë jód zien iech 't nit mieë, Toeën. D'r sjtaar óp de oge weëd sjlimmer. 't Is jraad of de lempjer sjtere zunt.'
'Dat truft ziech mit de krismes, Johanna. Sjtere in dieng oge en iech mit de engele noa d'r zölder.'
't Johanna sjwiegt effe en zeët da jriemelend: 'Bimbam, Toeën. Inne sjunne toeën.'