DEEL 3

’t Roos pakt de pief en rücht draa. Doeëd ruucht angesj wie leëve, zicher bij toebak. De pief likt werm neëver de foto. Ing hank hilt d’r rank van ’t naatskommuedje vas. Ze raest bij wat uvver is van d’r Leienaad. Dan roetsjt ze langs ’t kes-je eraaf bis an d’r knoep van ’t sjäos-je. ’t Waad effe vuurdat ’t draa trukt. D’r sjrit noa ’t innerlieje is leëvensjroeës. Da maat het ’t sjaos óp. ’t Piept went ’t eroes sjuuft. D’r sjtub en de druegde is tse hure. Midde in ’t sjaos sjteet e dües-je. Óp d’r dekkel zint blomme jemoald. ‘t Pakt ’t dues-je en zetst ’t bij ziech óp d’r sjoeës. D’r dekkel maat het e kling sjtuks-je óp. De klanke wie van inne xylofoon klinke durch ’t tsimmer. Jans effe, da maat ’t d’r dekkel tsouw. ’t Sjrukt wen ’t de klanke huet. ’t Wil wat zoeë kótbij woar nit tse kótbij losse kómme. ’t Woar in zieng jedanke e eje leëve woeëde. ’t Hat floep dat de binnezie van ’t dues-je angesj is dan wat het ummer jevóld hat. An de zie zitst e sjwungelsje. ‘t Drieënt draa.
‘Fffft,’ zeët ‘t.
’t Kriet mód. D’r dekkel jeet óp, jans óp. De tuen van ing melodie kómme oes ’t dues-je. E jediech oane wöad óp d’r sjoeës van ’t Roos. ‘t Sjtaart noa de sjpieëldoes. Óp d’r boam likt e brifje, ópjevauwe. Jeël versjaose durch de tsiet. ’t Pakt ’t brifje droes. De heng bieëve. ‘t Kan nit mieë tseruk en vauwt ’t papier óp.  
‘Zörg vuur mie kink. Jevelles. Jevelles.’ sjteet dri.
Angskeëkende lettere. Wild jesjraeve.
‘Zörg vuur mie kink. Jevelles. Jevelles.’
De tuen klinke lanksamer. Vuurdat d’r letste toeën klinkt, drieënt ’t an ’t sjwungelsje. ’t Wil de wöad nit hure. ’t Sjluust de oge. ’t Wil de wöad nit zieë. Ejentlieg hat ’t ze ummer al jevóld. De melodie kriet werm zie tempo. De tritte van de trap kraache. ‘t Lusie sjteet in ’t duurjesjpan.
‘Wie iech de sjpieëldoeës hoeët, wós iech ‘t. Doe has ’t vónge, Roos.’
’t Roos drieënt ziech um en kiekt zie sjwester mit jroeëse oge aa.
‘Noa d’r doeëd van d’r pap han iech ’t vónge. ’t Loog in zieng kas tusje de papiere. De mam hat ’t miech doe vertseld. Óp inne mörje vong d’r pastoer inne baby vuur de kirchduur. Heë loog in ing mangel. Tusje de dekke sjtooch dat brifje.’
’t Roos maat d’r mónk óp, mar mieë wie ‘Leienaad’ kan ’t nit zage.
‘Iech kroog ’t nit veëdieg um ’t diech tse vertselle. Iech wool ‘m broor losse zieë. Mie broor woa iech zoeë sjtoots óp bin.’
Oane tse kieke drieënt ’t Roos an ’t sjwungelsje.
‘Wie heë jesjtórve is, han iech ’t brifje in zieng sjpieëldoeës jelaad. In zie naatskommuedje. In zie tsimmer. Noen haste ’t vónge. Heë bliet e broor.’
’t Duurjesjpan is leëg. De trap kraacht. ’t Roos drieënt an ’t sjwungelsje. En nog ins. En nog ins. Da leuft ’t Roos de trap eraaf. ’t Maat de vuurduur óp en jeet eroes. De linte in ’t hoar en an de polse vleie in d’r wink. ’t Sjpieëldues-je hat ’t i jen heng. De moeziek klinkt durch de sjtroas. ’t Vilt inne fienge sjmies. Zie jezich is naas. Bij d’r vijver zint de beum frisj-jewaesje. De bleër lieëtjreun nui. ’t Drieënt an ’t sjwungels-je en zetst ’t dues-je óppen eëd. ’t Brifje riest ‘t uvver i sjniepele.
’t Lekt ze óp de hank en zeët: ’Fffft.’
De sjniepele drieve óp ’t wasser. Van inne sjtroech hinger ziech plukt ’t bleer en plekt ze in ’t naas jezich. De sjubbe van inne visj.
‘Leienaad, vang miech,’ fluustert ‘t.

Jiddere mörje klinkt moeziek uvver d’r vijver. De bleer in ’t jezich van ’t Roos frisjjreun. Ummer vrugjoar. Jinne herfs. De visjere sjokkele mit d’r kop.
‘Sjubbieg,’ zage ze.
’t Roos zeët: ‘Fffft, Leienaad.’
Inne sjtoef wink jeet uvver ’t wasser.